Saturday, September 5, 2009

OFW - Bayani Ka Nga Bang Talaga Ng Lahing Pilipino?


I want to give credit to whoever wrote this well-said piece but I have no way of knowing who wrote it or where this piece originally came from. I've seen this posted in so many Pinoy Blogs before but this particular text was a forwarded email by my wife from her Yahoo.Group Ehem! She became a member of the Ehemplo Group many years ago when she was still a Prosecutor at the Office of the Ombudsman.

My apologies as I exaggerated a bit the title of this post!


The following text was sent to me by an OFW friend from Ireland.
I just want to share the text with you for your reflection.
- Sr. Tess
Ehemplo is a call of people dedicated to live a life of honor, integrity and good examples. Ehemplo is based on espousing Ehem -- the urgent call for cultural reform against corruption in the Philippines. Ehem aims at bringing people to a renewed sensitivity to the evil of corruption and its prevalence in ordinary life. It seeks ultimately to make them more intensely aware of their own vulnerability to corruption, their own uncritiqued, often unwitting practice of corruption in daily life. Ehem hopes to bring people, in the end, to a commitment to live the way of Ehemplo --- critical of corruption, intent on integrity!


--------------------------------------------------------
06-Sept-09 at 9:00pm

I just read from the comments of Blogusvox of the Sandbox (thanks Ed) that this essay was written by Frederick Arceo. So I browsed through the page and voila, here's what I got! Frederick was in primary school at Filamer Institute when I was working in Roxas City many years ago. I don't know how he is related to a friend in that same place named Danny Arceo. Moreover, Frederick is an OFW based in Riyadh, Saudi Arabia and has a multiply.com blog at Inocente Tambayero's Spot. It comes now with no surprise why he has expressed so well the true sentiments of the OFW. The original title of the piece was Ang OFW ay Tao Rin.

Thanks Frederick!

ANG OFW AY TAO RIN
By Frederick Arceo

Sa may asawa, kapatid, anak, kaibigan, at kamag-anak na OFW. At lalo na sa mga gustong mangibang-bansa... Nais ko rin ibahagi sa inyo, ang natanggap kong email na ito. Maaaring makatulong ito upang lalong maintindihan ng bawa't isa ang tunay na ibig sabihin ng pagiging isang OFW. Tiyak na may mapupulot tayong aral dito.

Hindi mayaman ang OFW - We have this notion na 'pag OFW o nasa abroad ay mayaman na.. Hindi totoo yun. A regular OFW might earn from P20K-P300K per month depende sa lokasyon. Yung mga taga-Saudi or US siguro ay mas malaki ang sweldo, but to say that they're rich is a fallacy (amen!).

Malaki ang pangangailangan kaya karamihan ay nag-a-abroad. Maraming bunganga ang kailangang pakainin kaya umaalis ang mga pipol sa Philippines . Madalas, 3/4 o kalahati ng sweldo ay napupunta sa tuition ng anak at gastusin ng pamilya.

Mahirap maging OFW - Kailangan magtipid hangga't kaya. Oo, masarap ang pagkain sa abroad pero madalas na paksiw o adobo at itlog lang tinitira para makaipon. Pagdating ng kinsenas o katapusan, ang unang tinitingnan eh ang conversion ng peso sa dollar o rial o euro. Mas okay na magtiis sa konti kaysa gutumin ang pamilya. Kapag umuuwi, kailangan may baon kahit konti kasi maraming kamag-anak ang sumusundo sa airport o naghihintay sa probinsya. Alam mo naman 'pag Pinoy, yung tsismis na OFW ka eh surely attracts a lot of kin.

Kapag hindi mo nabigyan ng pasalubong eh magtatampo na yun at sisiraan ka na. Well, hindi naman lahat pero I'm sure sa mga OFW dito eh may mga pangyayaring ganun. Magtatrabaho ka sa bansang iba ang tingin sa mga Pinoy. Malamang marami ang naka-experience ng gulang o discrimination to their various workplaces. Sige lang, tiis lang, iniiyak na lang kasi kawawa naman pamilya 'pag umuwi.

Besides, wala ka naman talagang maasahang trabaho sa Philippines ngayon. Mahal ang bigas, ang gatas, ang sardinas, ang upa sa apartment. Tiis lang kahit maraming kupal sa trabaho, kahit may sakit at walang nag-aalaga, kahit hindi masarap ang tsibog, kahit pangit ang working conditions, kahit delikado, kahit mahirap. Kapag nakapadala ka na, okay na, tawag lang, "hello! kumusta na kayo?".

Hindi bato ang OFW - Tao rin ang OFW, hindi money o cash machine. Napapagod rin, nalulungkot (madalas), nagkakasakit, nag-iisip at nagugutom. Kailangan din ang suporta, kundi man physically, emotionally o spiritually man lang.

Tumatanda rin ang OFW - Sa mga nakausap at nakita ko, marami ang panot at kalbo na. Most of them have signs and symptoms of hypertension, coronary artery disease and arthritis.. Yet, they continue to work thinking about the family they left behind. Marami ang nasa abroad, 20-30 years na, pero wala pa ring ipon. Kahit anong pakahirap, sablay pa rin. Masakit pa kung olats rin ang sinusuportahang pamilya - ang anak adik o nabuntis; ang asawa may kabit. Naalala ko tuloy ang sikat na kanta dati, "NAPAKASAKIT KUYA EDDIE!"

Bayani ang OFW - Totoo yun! Ngayon ko lang na na-realize na bayani ang OFW sa maraming bagay. Hindi bayani na tulad ni Nora Aunor o Flor Contemplacion. Bayani in the truest sense of the word. Hindi katulad ni Rizal o Bonifacio. Mas higit pa dun, mas maraming giyera at gulo ang pinapasok ng OFW para lang mabuhay. Mas maraming pulitika ang kailangang suungin para lang tumagal sa trabaho lalo na't kupal ang mga kasama sa trabaho. Mas mahaba ang pasensya kaysa sa mga ordinaryong kongresista o senador sa Philippines dahil sa takot na mawalan ng sweldo.

Matindi ang OFW - Matindi ang pinoy. Matindi pa sa daga, o cockroaches which survived the cataclysmic evolution. Maraming sakripisyo pero walang makitang tangible solutions or consequences.

Malas ng OFW, swerte ng pulitiko - Hindi umuupo ang OFW para magbigay ng autograph o interbyuhin ng media (unless nakidnap!). Madalas nasa sidelines lang ang OFW. Kapag umaalis, malungkot and on the verge of tears. Kapag dumadating, swerte 'pag may sundo( madalas meron). Kapag naubos na ang ipon, wala ng kamag-anak.

Sana sikat ang OFW para may boses sa Kamara. Ang swerte ng mga politiko nakaupo sila at ginagastusan ng pera ng Filipino. Hindi nga sila naiinitan o napapaso ng langis, o napagagalitan ng amo, o kumakain ng paksiw para makatipid, o nakatira sa compound with conditions less than favorable, o nakikisama sa ibang lahi para mabuhay. Ang swerte, sobrang swerte nila.

Matatag ang OFW - Matatag ang OFW, mas matatag pa sa sundalo o kung ano pang grupo na alam nyo. Magaling sa reverse psychology, negotiations at counter-attacks. Tatagal ba ang OFW? Tatagal pa kasi hindi pa natin alam kailan magbabago ang Philippines , kailan nga kaya? o may tsansa pa ba?

Masarap isipin na kasama mo ang pamilya mo araw-araw. Nakikita mo mga anak mong lumalaki at naaalagaan ng maayos. Masarap kumain ng sitaw, ng bagoong, lechon, inihaw na isda, taba ng talangka. Masarap manood ng pelikulang Pinoy, luma man o bago. Iba pa rin ang pakiramdam kung kilala mo ang kapitbahay mo. Iba pa rin sa Philippines , iba pa rin kapag Pinoy ang kasama mo (except 'pag kupal at utak-talangka) , iba pa rin 'pag nagkukwento ka at naiintindihan ng iba ang sinasabi mo. Iba pa rin ang tunog ng "mahal kita!", "day, ginahigugma tika." "Mingaw na ko nimo ba, kalagot!", " Inday, diin ka na subong haw? ganahan guid ko simo ba". Iba pa rin talaga.

Sige lang, tiis lang, saan ba't darating din ang pag-asa.

Kung OFW ka at binabasa mo ito, mabuhay ka dahil ikaw ang tunay na BAYANI ng lahing PILIPINO!!!


14 comments:

  1. Bawa't salitang binitiwan ng may akda ay katotohanang naglalayon ipakilala ang tunay na pagkatao ng isang OFW, sa pamamagatian ng payak na nga pangungusap ang mga OFW na tinaguriang Bagong Bayani ay hindi Super Heroes, tayo ay mga normal na tao at ipinagmamalaking mga uring Pilipino sa buong mundo.

    Thanks for sharing, God bless.

    ReplyDelete
  2. this is a true reality ng pinoy life Abroad.
    Yung pmilya nasisira
    and hindi lang yun!
    yung inuupahang room or aprtment ng pinoy sa abroad, halos bodega na sa kakaipon ng ipapadalang balikbayan boxes,yung room , me ipis or daga din minsan, tiis lng, ksi nga importante yung buhayin ang nasa pinas!
    binabawi na lng ang lungkot sa padala!

    ReplyDelete
  3. pero si OFW kwidàw, me Mànsion sa Tagayatay!!!!

    mahal kasi nila ang inang bayan.

    ReplyDelete
  4. di talaga biro ang isinasakripisyo at tinitiis ng isang OFW para sa pamilya nya... para mabigyan sila ng magandang buhay...

    ReplyDelete
  5. very true.

    sana mabasa ito ilang mga taon na my ibang pananaw sa OFW.
    pati na rin yung mga may kamag-anak na ofw.

    ReplyDelete
  6. natawa ako sa comment ni Francesca, very true, totoong totoo sa experience ko dito sa mga OFW sa Saudi. Tiis, lahat na lang talaga ng pagtitipid ginagawa para may maipadala lang.

    Ive read this na rin sa several post dito sa Blogosphere.

    ReplyDelete
  7. This article has been posted several times in blogosphere and been passed in email million times or more... pero hindi ko alam everytime maeencounter ko to, binabasa at binabasa ko pa rin kahit makabisado ko na... i like the line: "TAO DIN ANG OFW!!!"

    sana maintindihan ng hindi nakakaunawa...

    ReplyDelete
  8. This essay was written by Frederic Arceo. Please give credence to the writer and include him in your post. Thanks NJ.

    ReplyDelete
  9. bro salamat sa sharing this post. nakakataba ng puso sa makakabasa na OFW at hindi.

    Sana sa paguwi natin ay di gaano maubos ang buhok para may konting asset pa:)

    ReplyDelete
  10. Isinulat itong direktang galing sa puso. Ramdam ang sincerity ng writer; hindi ito kathang-isip, ito'y totoong-totoo!

    ReplyDelete
  11. mismo sapul....swak na swak nakuha ni kabayan ang totoong kalagaya ng ofw.....mabuhay ang ofw

    ReplyDelete
  12. yes, mabuhay ako kasi isa akong OFW..tama ka Sir..wala na akong masabi..nasabi mo na lahat..

    ReplyDelete
  13. naipost ko na rin to minsan galing nga sa pahina ni Blogusvox, at syempre halos lahat may katotohanan...

    At sana mabasa ng mga hindi nakakaunawa

    ReplyDelete
  14. And it's surprising why this is not a PEBA entry because it's a clear winner!

    Naniniwala ako sa panulat na ito. Bayani ang OFW kahit ano pa ang sabihin ng iba.

    (And how dya guess that I'm in love, NJ?...)

    ReplyDelete